De vijftigjarige Mick

De vijftigjarige Mick camertijn is een fenomeen ander de Belgische randonneurs. vorig jaar fietste hij zij eerste langeafstandsrit en dit jaar heeft deze krachtmens er simpelweg geen enkel overgeslagen. Intussen staat er dan ook al meer dan 10.000 officiële fietskilometers naast zij naam en uiteraard was hij er ook bij tussen parijs en Brest. De benen voelden fantastisch aan” blikt Mick terug. Toch blijf hij in al zij gedrevenheid voor de fiets ook een echt familiemens:zonder mijn vrouw en dochter was ik nooit zo ver geraakt. zij stonden er op elk controlepunt met wat eten en droge kledij. ook voor hen was het trouwens een groot avontuur en een intense toch om er overal tijdig te geraken. dankzij hun aanwezigheid ging het ook echt veel sneller,want na aanmoedigingen van mijn dochter fietste ik op het eind met het vuur in mijn gat richting prijs.

E-Bikes

E-bikes: Op een jongeren publiek mikken De elektrische fiets is aan een wereldwijde doorbraak begonnen. Verkoopaantallen lopen in vrijwel alle landen sterk op en dit wordt nog eens extra gestimuleerd door een extreme groei in het aantal aangeboden modellen met elektrische hulpaandrijving. In vrijwel elk segment is tegenwoordig een elektrische ondersteunde uitvoering te vinden. Of dit in alle opzichten wel zo logisch is kan men zich afvragen maar feit . dat de consument nu nauwelijks motieven over heeft om de keuze voor een elektrisch ondersteunde variant niet in overweging te nemen. Daar waar de doorbraak van de e-bike vooral mogelijk werd door het zoveel wegmoffelen van het elektrische systeem ontstaat er nu een nieuwe uitdaging voor ont werpers; om op verantwoorde wijze te laten zien dat het een elektrische variant betreft. Zeker nu de batterijen steeds kleiner worden geeft dit mogelijk heden In Nederland is er momenteel sprake van een omvangrijke retrotrent in stads fietsen

Rood licht

Van kleins af aan wordt het ingeprent:bij een rood verkeerslicht moet je stoppen. Toch trekt een groot deel van de fietsers zich hier niets van aan. Nederland heeft er in 1990 zelfs al de wet op aan gepast. Op verschelende kruisingen is het toegestaan om door rood te rijden als je rechtsaf slaat op deze kruisingen hangt een bortje rechtsaf voor fietsers vrij’.In België gaan ze nu een stapje verder. hier mogen fietsers straks niet alleen rechtsaf door rood rijden maar ook rechtdoor. Natuurlijk geldt dit niet voor alle verschelende. De voorwaarde is wel dat de fietser geen ander verkeersstromen kruist. In de praktijk betekent dit dat de maatregel op T-splitsingen wordt toegepast, waar de fietser rechtdoor rijdt een bord gaat aan geven waar het mag het Belgisch instituut voor de verkeersveiligheid (BIVV) is niet erg te spreken over de nieuwe regel. Het BIVV vreest dat de Belgische fietsers hierdoor het rode spotlicht niet langer als een vanzelfsprekendheid zien. En als je rechtdoor rood rijden een gewoonte wordt waarbij mensen niet goed op letten,dan zou het aantal verkeersongelukken wel eens strek toe kunnen namen.

Wielertoerist

E wielertoerist. Hij maakt volgens een recent sportwetenschappelijk onderzoek samen met de mountainbike deel uit van de meest boomende groep onder alle fietssporters .wie is die wielertoerist’?wat doet hij?(afis het een zij?)het is vragen die me bezighouden. Als het magazine voor de actieve fietser brengt Grinta! immers vooral de fietsbeleving van de wielertoerist’ in kaart. Hoog was mijn verwachtingspatroon toen ik hoorde dat het tv-programma De Pedaalridders’ op de commerciële zender VT4 het traject van twee Vlaamse wielertoeristenclubs’ op weg naar hun grote fietsdoel zou volgen. Eindelijk zou ik de wielertoerist’ leren kenen! Wars van alle clichés en in al zijn nuances. hoopte ik. Niet dus. de sportieve strijd’ tussen WTC Dazalgoen (Vlaams dialect voor dat zal gaan,dat lukt wel’)en forza Picasso kondigde zich aan als pure slapstick. dankzij de voortreffelijke casting van VT4 werden huizenhoge clichés over de wielertoerisme’ niet alleen bevestigd maar word blijkbaar beoefend door een zootje ongeregeld,frieten vretende en alcoholzuipende bierbuik die er een nogal platte taal op nahouden. Op een bepaald die moment werd getraind op een bierfiets’en lieten de Picasso’s zelf hun best kant (lees:blote kont)aan hun concurrenten zien,Is dit dan de wielertoerist? Nee, toch?! Gelukkig zit er evolutie in De Pedaalridders’. De wielertoerist civiliseer in het programma. spat voor stap. naarmate de fietstrainingen intenser worden en het doel dichtbij komt, wordt de mentaliteit van de deelnemers serieuzer. Ik begin zowaar elementen te herkennen die ik ook in mijn fietsleven ben tegenkomen:de teamspirit,de tegenslagen en het terugvechten na die tegenslagen,het toewerken naar een doel,het winnen, het verliezen Het geconfronteerd worden met je zelf .. fietsen blijft een totaalervaring. Goed dat de programmamakers dit meegaven en dat het niet louter is gebleven bij bananen – schilhumor. Leve De Pabaalridders’! ik ben fans